Η αξία του Επιμελητηριακού θεσμού θα φανεί στην ανανέωσή του

Θεωρείται τόλμη το να σκέπτεσαι και πολύ περισσότερο να προτείνεις την ανανέωση του Επιμελητηριακού θεσμού. Τι σημαίνει όμως ανανέωση, και που θα οδηγήσει; Θα τολμήσω, διότι έτσι θεωρείται η αντι-γνώμη σε κάτι καθιερωμένο, στερεότυπο και διαχρονικό, και θα παραθέσω κάποιες σκέψεις για την εξέλιξη των Επιμελητηρίων και την ανατοποθέτησή τους στην αγορά. 

Ξεκινώ με την κοινή παραδοχή, ότι τα Επιμελητήρια έχουν αποδείξει την αξία τους και την σημασία τους έως σήμερα με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. 

Όλα τα Επιμελητήρια και σε όλες τους τις εκδοχές. Εμπορικά, βιοτεχνικά, βιομηχανικά επαγγελματικά, όλα αυτά που αποτελούν έκφραση του θεσμού και συνιστώσες της μεγάλης κοινότητας των επιχειρήσεων των επαγγελμάτων, της παραγωγής, της μεταποίησης, του εμπορίου έχουν επιβεβαιώσει την μεγάλη τους συμβολή. Όμως αυτό ενώ τεκμηριώνει την αναγκαιότητα ύπαρξης των επιμελητηρίων, απέχει από το γεγονός ότι δεν χρειάζονται ανανέωση.  

Αυτοί όλοι οι πυλώνες που στηρίζουν την οικονομία της χώρας, οι μοναδικές επιμελητηριακές οντότητες που αποτελούν  βάσεις ανάπτυξης της κοινωνίας, εκφράστηκαν με πολλές και διαφορετικές μεθόδους έως σήμερα και άλλαξαν, και προσαρμόστηκαν, και εξελίχθηκαν.  

Θεωρώ λοιπόν ότι δεν πρέπει να υπάρχει αμφισβήτηση.  

Καθώς είναι στη σφαίρα της κακοήθειας όταν κάποιοι οι οποίοι δεν έχουν φροντίσει να ενημερωθούν επαρκώς, έρχονται να αναρωτηθούν τί προσφέρουν τα Επιμελητήρια στα μέλη τους, στο κράτος και στην αγορά. 

Τους απαντώ: Προσφέρουν το κύρος τους ως ΝΠΔΔ, την υπόστασή τους, την «συμπαράσταση», την «παρεμβατική» παρουσία τους, την τεχνογνωσία τους σε θέματα βασικά για την επιχειρηματικότητα, τις υπηρεσίες, τα επαγγέλματα. Εκσυγχρονίστηκαν, εξελίχθηκαν, εμπλουτίστηκαν, στελεχώθηκαν, συνέβαλλαν και συμβάλλουν στην εξέλιξη της αγοράς και όσων την αποτελούν.  

Ωστόσο, τα μοναδικά ερωτήματα που μπορούν να τεθούν είναι: Έως σήμερα μέσα σε όλη τους την εξέλιξη πως ανανεώθηκαν; πώς άλλαξαν την εικόνα τους; πώς επικαιροποιήθηκαν;

Ως πότε θα μείνουν με την ίδια εικόνα, την ίδια παρουσία, την ίδια προοπτική και την ίδια πολυδιάσπαση; Μήπως η εποχή, οι απαιτήσεις και η ολοκλήρωση της παρουσίας δεκαετιών χρειάζεται ανανέωση και όχι μόνο τις διαρκείς βελτιώσεις που γίνονται και προανέφερα; 

Μήπως χρειάζεται μια νέα προοπτική, μια νέα παρουσία πιο συγκροτημένη από άποψη συλλογικότητας; Οι μικρότερες αυτόνομες μονάδες μήπως μοιάζουν -ασχέτως εάν πραγματικά δεν είναι- πιο αδύναμες;

Μήπως η πιο μεγάλη εικόνα προσδώσει άλλη δυναμική;

Συγκέντρωση ή αποκέντρωση; Το δίλλημα αυτό που ισχύει σε όλα, έρχεται και σήμερα να τεθεί αμείλικτο και σε εμάς τους ανθρώπους που υπηρετούμε χρόνια τον Επιμελητηριακό θεσμό, που σεβόμαστε τις αξίες, τους ανθρώπους που τον υπηρετούν με τις διαφορετικές πεποιθήσεις, σκέψεις, οράματα.

Καταλήγουμε ότι οι εποχές αλλάζουν, τα πράγματα προχωράνε ταχύτατα και τα επιμελητήρια μόνο μέσα από τη συγχώνευση και συνδυασμό των δυνάμεων τους με διακριτές βέβαια παρουσίες όλων των κλάδων, μπορούν να διεκδικήσουν μια νέα θέση στο οικονομικό γίγνεσθαι και να επιτελέσουν τον βαρύ ρόλο του σύμβουλου του κράτους. 

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, εκεί που σε μια πόλη έχουμε επαγγελματικό, βιομηχανικό, βιοτεχνικό, οικονομικό, τεχνικό, ή όποιο άλλο επιμελητήριο, θα μπορούσαν όλα να λειτουργούν με τον πρόεδρό τους και την όποια δομή τους αλλά να αποτελούν την βάση της πυραμίδας στην κορυφή της οποίας θα ήταν το Ενιαίο Επιμελητήριο που θα αποτελούσε τον εκπρόσωπο-συντονιστή-εκφραστή όλων των άλλων. Μάλιστα η “συγκέντρωση” των δυνάμεων θα μπορούσε να γίνει και ανά γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδας. Δηλαδή η Μακεδονία να έχει ένα μεγάλο επιμελητήριο και για τους εννέα όμορους νόμους και ούτω καθεξής.

Δυστυχώς η μέχρι σήμερα εξέλιξη του Επιμελητηριακού θεσμού έφθασε σε κορεσμό. Η  δημιουργία και λειτουργία επί σειρά ετών εσωτερικών διοικητικών πυραμίδων και μηχανισμών έχουν φθάσει σε όρια ανυπέρβλητα. Ίσως να αποτελούν και ανάχωμα σε μια άλλη καινούργια, νεωτεριστική, φρέσκια ανάπτυξη ιδεών.

 Να θυμίσω ότι στο πρόσφατο παρελθόν έγινε μια σχετική προσπάθεια “συγκέντρωσης” των επιμελητηριακών δυνάμεων. Δημιουργήθηκαν τα Περιφερειακά Επιμελητηριακά Συμβούλια όπου κάτω από αυτά συγκεντρώθηκαν τα διάσπαρτα στους νομούς κάθε περιφέρειας Επιμελητήρια. Η προσέγγιση αυτή είχε κάποια προοπτική. Όμως ατυχώς ατόνησε καθώς δεν στηρίχθηκαν με πόρους ούτε θεσμοθετήθηκαν αυτές οι νέες επικεφαλής οντότητες. Συνεπώς μια “μαγιά” υπάρχει οπότε μπορεί να επανατεθεί σε κάποια προοπτική.

Ίσως και ο ρόλος συμβούλου προς την πολιτεία να αποκτήσει μια νέα μορφή και μια νέα δυναμική μέσα από την συσπείρωση των επιμελητηρίων κάτω από μια ενιαία λειτουργία στην οποία θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν καλύτερα το προσωπικό και οι επιστημονικοί συνεργάτες.  Οι απόψεις μου αυτές προκύπτουν από εμπειρία ετών που έχω αποκομίσει συμπορευόμενος και συμμετέχοντας στον επιμελητηριακό θεσμό. Είμαι υπέρ και γνωρίζω την αξία του. Ενδιαφέρομαι για την πρόοδο του  και την ανανέωση της παρουσίας και δυναμικής του. 

Χωρίς την λήψη ρηξικέλευθων αποφάσεων είναι σίγουρο ότι ο επιμελητηριακός θεσμός θα ατονήσει και ειδικά τα μικρά επιμελητήρια στην περιφέρεια τα οποία ενίοτε δεν έχουν ούτε πόρους για να επιβιώσουν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα ύπαρξης. 

Με εκτίμηση

Δημήτρης Αναστασίου

Συντονιστής Ασφαλιστικών Πρακτόρων

Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου &

Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοσίων Σχέσεων

του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης

Το παρόν δημοσιεύθηκε στα παρακάτω μέσα:

Επαγγελματικό Βήμα (περιοδικό του Ε.Ε.Θ.)

www.fatsimare.gr

Allgood.gr

thes.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ομιλία στην επιστημονική συνάντηση της Ελληνικής Αρχειακής Εταιρείας 10/11/2023

Παρουσίαση ομιλίας στην Ελληνική Αρχειακή Εταιρεία:

Ομιλία:

Κυρίες και κύριοι Καλημέρα σας.

Σας μεταφέρω τους χαιρετισμούς και του προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης κ. Μιχάλη Ζορπίδη.

Ευχαριστώ πολύ τους διοργανωτές για την πρόσκληση, καθώς μου δίνεται η ευκαιρία μέσα από την παρουσίαση στοιχείων για το αρχειακό υλικό του επιμελητηρίου μας που θα πραγματοποιήσω, να δώσω και μια εικόνα των ιστορικών δεδομένων που εξάγονται.

Θα ξεκινήσω με πολύ σύντομη περιγραφή του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης και των σκοπών που εξυπηρετεί, ώστε να αποκτήσουν μια εξοικείωση όσοι από τους ακροατές μας δεν έχουν.

Το ΕΕΘ λοιπόν είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και αριθμεί 55.000 εγγεγραμμένα μέλη. Σκοπός του είναι η προστασία και ανάπτυξη των ελευθέρων επαγγελματιών και γενικότερα η συμβολή του στην οικονομική πρόοδο της χώρας. Ως φορέας προβάλλει και προωθεί τις θέσεις, απόψεις, προτάσεις, τα προβλήματα και τα συμφέροντα των μελών του, στα αρμόδια όργανα της πολιτείας. Αποτελεί τον ενδιάμεσο κρίκο μεταξύ των αρμόδιων υπουργείων και του επαγγελματικού κόσμου, ενώ στα θεσμικά του καθήκοντα περιγράφεται και ως σύμβουλός του κράτους.

Η διοίκηση του είναι αιρετή και τα 51 μέλη του διοικητικού συμβουλίου προκύπτουν μέσα από εκλογική διαδικασία.

Όσον αφορά την διατήρηση του αρχειακού υλικού. Η Δ΄ εν Αθήναις Συντακτική Συνέλευση ψήφισε το νόμο περί συστάσεως επαγγελματικών και βιοτεχνικών επιμελητηρίων, ο οποίος κυρώθηκε στις 10 Απριλίου 1925 από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Παύλο Κουντουριώτη. Ο νόμος εξουσιοδοτούσε τον υπουργό εθνικής οικονομίας να εγκρίνει με κανονιστικό διάταγμα την ίδρυση επαγγελματικών και βιοτεχνικών επιμελητηρίων στην Αθήνα, τον Πειραιά, τον Βόλο, την Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη και την Κέρκυρα. Επομένως η πρώτη μορφή του επιμελητηρίου μας ήταν ένα κοινό Επαγγελματικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο με το 1925 να είναι και το έτος όπου άρχισε να τηρείται κοινό αρχείο.

Τα επιμελητήρια χωρίζονταν σε δύο τμήματα, επαγγελματικό και βιοτεχνικό. Η εκλογή των μελών του διοικητικού συμβουλίου γινόταν κατά κατηγορία επαγγελμάτων.

Μέλη των επιμελητηρίων ήταν όσοι ασκούσαν τα 54 επαγγέλματα που περιλαμβάνονται στον πίνακα που βλέπετε στην οθόνη (πίνακας 1), αλλά και κάθε άλλος χειροτέχνης ή βιοτέχνης που διατηρούσε εργαστήριο και του οποίου τα προϊόντα πωλούνταν ‘επιτοπίως και λιανικώς’. Εξαιρούνταν οι ανώνυμες εταιρείες, οι επιχειρήσεις χονδρικού εμπορίου και οι εξαγωγικές επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως του αν ήταν χειροτεχνικές, βιοτεχνικές ή (για την περίπτωση της ανωνύμου) επαγγελματικές.
Εισηγητής του νόμου ήταν ο τότε υπουργός εθνικής οικονομίας Κ. Σπυρίδης, βουλευτής Βόλου. Εδώ για λόγους ιστορικότητας να προσθέσω πως ήταν ο ίδιος υπουργός ο οποίος στις 25 Απριλίου ενέκρινε και την ίδρυση της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Έτσι, δύο από τους βασικούς θεσμούς της πόλης γεννήθηκαν τις ίδιες μέρες.

Η κοινή σύσταση, πορεία και διατήρηση κοινού αρχείου των 2 επιμελητηρίων Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού διατηρήθηκε έως το 1940, όποτε με αναγκαστικό νόμο πραγματοποιήθηκε ο διαχωρισμός τους. Επομένως, από το 1940 και μετά το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης διατηρεί το δικό του αρχείο.

Το σύνολο των εγγεγραμμένων επιχειρήσεων από την ίδρυση του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης ανέρχεται σε περισσότερες από 152.000.

Ωστόσο, από τις αλλαγές που προκύπτουν μέσα από την παρακολούθηση του αρχείου συνάγονται ενδεικτικά στοιχεία για ορισμένα επαγγέλματα και διαφωτιστικά για άλλες κατηγορίες επαγγελματιών, για τις οποίες παρουσιάζεται η εξέλιξη τους κατά τη διάρκεια των ετών.

Παράλληλα, το αρχειακό υλικό μας δίνει μια ασφαλή εικόνα για την γεωγραφική μετακίνηση των επαγγελματιών, όπως και για τις αλλαγές που συντελούντο με το πέρασμα του χρόνου στο εργασιακό τοπίο. Δηλαδή ποια επαγγέλματα άντεξαν στον χρόνο και ποια λόγω μείωσης της ζήτησης, τεχνολογικών εξελίξεων, ανταγωνισμού, μέσω εισαγωγών ή αύξησης του λειτουργικού κόστους, οδηγήθηκαν σε οικονομικό μαρασμό και σιγά σιγά «σβήστηκαν» από τον επαγγελματικό χάρτη. Με λίγα λόγια από το συγκεκριμένο αρχειακό υλικό, συνάγονται και εξασφαλίζονται ασφαλή ιστορικά δεδομένα για τους κλάδους των επαγγελμάτων που εκπροσωπεί από συστάσεως το ΕΕΘ, όπως και για τις εθνικότητες των επαγγελματιών.

Σε αυτό το σημείο θα αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα (φυσικά δεν επιλέχθηκε τυχαία), καθώς δείχνει και το εύρος των επαγγελμάτων που εκπροσωπούσε ο επιμελητηριακός θεσμός. Σας παρακαλώ να δείτε τον πίνακα που υπάρχει στην οθόνη. Είναι οι 47 εγγεγραμμένοι στο επιμελητήριο στην κατηγορία «οίκοι ανοχής» που αφορούν 47 άτομα θηλυκού γένους. Δηλωμένα πλήρη στοιχεία υπάρχουν για τα 42 από αυτά και πιο συγκεκριμένα κατά εθνικότητα, οι 18 είναι Ισραηλίτισσες, οι 15 Ελληνίδες και οι υπόλοιπες 9 άλλης εθνικότητας.

Κυρίες και κύριοι η διατήρηση αρχείου σημαίνει πολιτισμό. Το αρχείο αποτελεί μέσο διατήρησης της μνήμης του οργανισμού μας και όπως ήδη έχει αναφερθεί η αρχειοθέτηση αποτελεί καταγραφή της ιστορίας του.

Ωστόσο, η τεχνολογία προχωρά. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οργανισμοί όπως το Επαγγελματικό επιμελητήριο Θεσσαλονίκης είναι ο εκτεταμένος χώρος που χρειάζεται για την αρχειοθέτηση, αποθήκευση και διατήρηση του αρχειακού υλικού. Με την ψηφιοποίηση αυτό το πρόβλημα λύνεται, ενώ υπάρχει και πολύ γρηγορότερη πρόσβαση μέσω μερικών πλήκτρων ενός υπολογιστή και όχι ψάχνοντας σε σκονισμένους φακέλους.

Για την διοίκηση του επιμελητηρίου μας η ψηφιακή αναβάθμιση του φορέα αποτελεί προτεραιότητα και για αυτό τον λόγο έχουν γίνει ήδη αρκετά βήματα. Όσον αφορά το αρχείο, έχει ξεκινήσει η ψηφιοποίηση του με αποτέλεσμα σχεδόν το 40% να είναι πλέον ψηφιοποιημένο και απαλλαγμένο από κάθε έντυπη μορφή. Εξίσου σημαντική είναι διατήρησή του χωρίς τη φυσική φθορά που υπάρχει σε ένα έγγραφο, αλλά και η μεγαλύτερη ασφάλεια που παρέχει ένα ψηφιοποιημένο αρχείο σε σχέση με το συμβατικό αναλογικό αρχείο που αποθηκεύεται σε ντουλάπες και φοριαμούς.

Η συλλογική μνήμη του ΕΕΘ περνά και μέσα από το αρχείο του. Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι σίγουρο πως σε αυτό θα ανατρέξει για να αντλήσει πληροφορίες για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις επιχειρηματικές τους συνήθειες και γενικότερα για την κατανομή των επαγγελματικών κλάδων, ακόμη και για το εισοδηματικό και βιοτικό επίπεδο των μελών του επιμελητηρίου.

Κυρίες και κύριοι είναι χρέος μας θα έλεγα η σωστή διατήρηση και παράδοση του αρχείου του Επιμελητηρίου μας στις επόμενες διοικήσεις για λόγους υπηρεσιακούς, χρηστικούς και ενημερωτικούς. Σε μερικά χρόνια το περιεχόμενο του ψηφιακού αρχείου θα αποτελεί πηγή άντλησης ιστορικών δεδομένων, όπως ιστορικό δεδομένο θα αποτελεί και η συγκεκριμένη μέθοδος αρχειοθέτησης.

Η σωστή αρχειοθέτηση δείχνει σωστή λειτουργία και σωστή οργάνωση. Για αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικές οι αρχειακές διαθεσιμότητες για την Οικονομική και Παραγωγική ιστορία της Θεσσαλονίκης.

Σας Ευχαριστώ!

Με εκτίμηση

Δημήτρης Αναστασίου

Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου &

Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοσίων Σχέσεων

του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης

Οι κρίσεις έρχονται και παρέρχονται, οι επαγγελματικές αξίες όμως δεν μεταλλάσσονται

Στα 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας μου στην ιδιωτική ασφάλιση, στη διάρκεια των οποίων κατέκτησα όλες τις βαθμίδες πωλήσεων και στα 11 έτη εθελοντισμού στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, απέκτησα σφαιρική άποψη για το επάγγελμα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή και γενικότερα για τους ελεύθερους επαγγελματίες.

ΤΡΑΠΕΖΕΣ VS ΑΣΦΑΛΙΣΤΕΣ

Πολύς λόγος γίνεται για τους τρόπους  και τις πρακτικές που ακολουθούν τα τραπεζικά ιδρύματα, με στόχο την «προσέλκυση» πελατών σε ασφαλιστικά θέματα. Ξεκαθαρίζω την αντίθεσή μου στην ακολουθούμενη πολιτική τους και φυσικά καυτηριάζω την αδιάφορη στάση της πολιτείας, αλλά και της εποπτικής αρχής.

Πάνω στο θέμα, όλοι μας έχουμε κάποια άποψη, που φυσικά δεν είναι δυνατόν να διαφοροποιηθεί από τα λίγα γραφόμενά μου. Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα προσπαθήσω να πω/τεκμηριώσω την άποψή μου αλλά θα χρησιμοποιήσω ρητορικές ερωτήσεις που θα επιτρέψουν στον κάθε αναγνώστη να αναλογιστεί και τελικά να δημιουργήσει τη δική του γνώμη:

Η δημιουργία νέων ασφαλιστικών συμβούλων και οι ευκαιρίες ανάπτυξης του Δημήτρη Αναστασίου

Άλλη μία δύσκολη χρονιά θα χαρακτηρίζαμε το 2014 για την ασφαλιστική βιομηχανία ειδικότερα στο κομμάτι ανάπτυξης -εισόδου- δημιουργίας- νέων συνεργατών. Γιατί όμως; Πως ενώ η ανεργία έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη οι νέοι δεν αποφασίζουν -επιλέγουν- να δραστηριοποιηθούν στον ασφαλιστικό χώρο; Ποιος είναι ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος; Τι προσφέρει; Ποια είναι τα περιθώρια ανάπτυξης στην Ελλάδα της ύφεσης;

Παρουσία του Αναστασίου Δημήτρη στο Thessaloniki Job Festival

Την Κυριακή 7/12/2014 ο κύριος Δημήτρης Αναστασίου Επιθεωρητής πωλήσεων της Εθνικής Ασφαλιστικής ανέλυσε τις προοπτικές ανάπτυξης του επαγγέλματος του Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή.
Η παρουσίαση έγινε στην αίθουσα νερού του Νέου Δημαρχιακού Μεγάρου Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της διημερίδας Job Festival που διοργανώθηκε από την Skywalker σε συνεργασία με τη  «Θεσσαλονίκη Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014».

Το επάγγελμα του μέλλοντος του Δημήτρη Αναστασίου

Τι θα ήθελε να πετύχει ένας άνθρωπος μέσα από το επάγγελμά του και πως θα μπορέσει να οικοδομήσει τα όνειρά του;

Το πρώτο που θέλει κάθε άνθρωπος είναι Ασφάλεια. Θέλει να κάνει μια δουλειά που του παρέχει ασφάλεια και να αισθάνεται ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα δεν θα ξαναβρεθεί στο μηδέν ώστε να πρέπει να ξαναρχίσει από την αρχή. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για κάθε άνθρωπο όταν θέλει να αποφασίσει τι δουλειά θα κάνει.